Wat 'n avond

Even het feit vergetend dat het ondertussen december is, de examens elke dag dichterbij sluipen en ik al mijn kerstcadeautjes nog in orde moet brengen, presenteer ik jullie hier het verhaal van mijn maandagavond vorige week. Had je me die maandag gezegd dat ik die avond vier uur vrijwillig in de koude zo doorbrengen, ik had je niet geloofd. Maar raad eens wat ik die avond deed? Juist ja.

Aanleiding was de mail die de (waarschijnlijk) wanhopige cultuurchefs van Schamper stuurden, omdat er blijkbaar (weer) een artikel niet in orde zou raken en of iemand zin had om naar The Dandy Warhols of Jake Bugg te gaan en die te recenseren. Ik dacht: sure, en ik mailde dat ik Jake wel wou gaan kijken en hem eventueel een paar vragen stellen. Was dat even optimistisch gedacht van mezelf. 

Het optreden, in een cafeetje aan de Beestenmarkt, was vooraf minimaal aangekondigd (naar 't schijnt), maar toch was het om 20u al helemaal volzet - terwijl het pas zou beginnen om 21u30. Jammer genoeg was m'n partner in crime er net te laat, waarna ze mij belde om me op de hoogte te stellen. Toen ik een klein halfuurtje later aangefietst kwam, zag ik meteen waar het feestje te doen was. Volk, niet te doen! Met volle moed en vrouwelijke charmes probeerden we binnen te geraken via de cafébaas. Helaas. Dus besloten we de achteruitgang te zoeken (die verbazend makkelijk gevonden was) en die in de gaten te houden voor als de snotaap en z'n entourage arriveerden, met het strakke plan om dan z'n managers (jaha, de kerel is amper 18 en heeft er twee) te strikken en hen lief te vragen om een interview te regelen voor ons. De ene, minder louche uitziende kerel zei dat hij het altijd eens kon vragen. Hoera!

Het optreden zelf konden we van buiten jammer genoeg niet zo goed mee volgen en na een tijdje kregen onze voeten (en de rest) echt wel koud. Maar dan. Dan was het optreden gedaan en gezien Jake vandaag nog naar Zürich* moest zou hij wel niet te lang wegblijven. Toch? Na een halfuur was het meeste volk weg, op enkele die-hards en ons na. Een ongelooflijke hipster (ze liet haar LP signeren. Seriously.) werd door de boodschappenjongen wel naar binnen gevraagd, wij roken een kans (en warmte) en renden haar achterna. Een waar avontuur.

En dan. Dan moest Jake eerst naar de wc - hij is ook maar een mens, maar dan zou hij signeren wat we wilden dat hij signeerde. En als hij dan toch bezig is, kunnen we hem meteen maar enkele vraagjes stellen. Toch? Toch. En dus ga ik 3 maart naar Jake Bugg in de Botanique. Ben ik daar ook eens geweest.

[Het volledige verslag van de avond kan je in Schamper lezen. Waar anders.]
___________________________
* Dinsdag verscheen echter op z'n Facebookpagina dat het concert in Zürich helaas niet kon doorgaan. Te lang gefeest in Gent? Ik denk het wel.